روباه شنی با نام علمی Vulpes rueppellii کوچک تر از روباه قرمز ولی با گوش های بزرگتر. رنگ پشت گوش ها برخلاف روباه قرمز، سیاه نیست و معمولا به رنگ پشت بدن یعنی زرد متمایل به نارنجیه. در دو طرف صورتش دو نوار قهوه ای متمایل به سیاه دیده می شه که از دو طرف چشم ها تا گوشه دهان امتداد داره؛ رنگ موهای دم زرد متمایل به قهوه ای و انتهای اون سفیده؛ در بین پنجه های دست و پا موهای بلندی وجود داره که مانع فرورفتن حیوان در شن می شه. زیستگاهش بیابان های سنگی و زمین های بایر، از استپ ها تا خارستان ها و بیشه زارهای پراکنده هست. در مناطق حاشیه کویر مرکزی، سیستان و بلوچستان، فارس، خوزستان، بندر عباس و جزیره قشم زندگی می کنه. در شمال افریقا، عربستان و افغانستان هم پراکندگی داره.
شب گرده و معمولا در روز دیده نمی شه و به صورت انفرادی یا در دسته های کوچک دیده می شه و از ات، داران کوچک، خزندگان، لاشه حیوانات و مواد گیاهی مثل برگ، دانه های آب دار و صیفی جات تغذیه میکنه (در منطقه رباط پشت بادام یزد تعدادی روباه شنی در حال خوردن هندوانه دیده شدن!). طول عمر در اسارت حدود ۵/۶ سال است.
به علت زندگی در مناطق بیابانی و دور از دسترس به نظر می رسه خطر چندانی نسل این حیوان رو تهدید نمیکنه؛ فقط در سال های ۱۳۵۹ و ۶۰ اکثر روباه های شنی پارک ملی کویر، به علت نامشخصی که احتمالا طعمه های مسموم کار گذاشته شده توسط دامداران برای کشتن گرگ ها بوده، نابود شدند
های ,روباه ,ها ,شه ,دیده ,شنی ,می شه ,روباه شنی ,متمایل به ,رنگ پشت ,در مناطق
درباره این سایت