جثه اون کوچک تر ولی دست و پا بلند تر از روباه قرمزه. مشخصه اصلی این روباه دم نسبتا کوتاهیه که برخلاف سایر گونه ها به زمین نمی رسه. رنگ موهای انتهائی دم برخلاف روباه معمولی و روباه شنی، قهوه ای تیره یا سیاهه؛ گوش ها نسبتا کوچکند و رنگ پشت اون ها دارچینی روشنه؛ در فصل زمستان موها بسیار بلند و به رنگ خاکستری متمایل به سفیده به طوری که فقط نوک گوش ها دیده می شه و پوشش تابستانی کوتاه و به رنگ نخودی متمایل به قرمزه.
زیستگاهش مناطق استپی خشک و نیمه بیابانیه. معمولا وابسته به نقطه خاصی نبوده و اکثرا در حال حرکته و از لانه های سایر جانوران که در راه می بینه استفاده می کنه؛ در ایران فقط در نواحی ترکمن صحرا زندگی می کنند و پراکنش جهانی اون ها: ترکستان، مغولستان، افغانستان، شمال منچوری و چین تا تبته.
اغلب شب گرده و در گروه های کوچک یا جفت جفت دیده می شه ولی به تنهایی شکار می کنه؛ معمولا در لانه متروک جانورانی مثل گورکن ساکن می شه. بسیار چابک و بازیگوشه و می تونه از درختان بالا بره و در گذشته شکار اون با عقاب متداول بوده. بعضی نیز اون رو به عنوان حیوان خانگی نگهداری می کردن.
از جوندگان کوچک، خرگوش، خزندگان، پرندگان، قورباغه، ات و لاشه حیوانات تغذیه می کنه و معمولا پوست خارپشت هایی که توسط این حیوان شکار شدن در نزدیک لانه اش مشاهده می شه. به علت با ارزش بودن پوستش، شکارچیان با استفاده از وسیله نقلیه موتوری اون رو تعقیب و شکار می کنن و به همین علت تعداد این روباه ها به شدت کاهش یافته و خطر انقراض تهدیدشون می کنه
روباه ,ها ,اون ,شه ,شکار ,رنگ ,می شه ,و به ,این روباه ,ها به ,شکار می
درباره این سایت