جثه اون کوچک تر ولی دست و پا بلند تر از روباه قرمزه. مشخصه اصلی این روباه دم نسبتا کوتاهیه که برخلاف سایر گونه ها به زمین نمی رسه. رنگ موهای انتهائی دم برخلاف روباه معمولی و روباه شنی، قهوه ای تیره یا سیاهه؛ گوش ها نسبتا کوچکند و رنگ پشت اون ها دارچینی روشنه؛ در فصل زمستان موها بسیار بلند و به رنگ خاکستری متمایل به سفیده به طوری که فقط نوک گوش ها دیده می شه و پوشش تابستانی کوتاه و به رنگ نخودی متمایل به قرمزه.

زیستگاهش مناطق استپی خشک و نیمه بیابانیه. معمولا وابسته به نقطه خاصی نبوده و اکثرا در حال حرکته و از لانه های سایر جانوران که در راه می بینه استفاده می کنه؛ در ایران فقط در نواحی ترکمن صحرا زندگی می کنند و پراکنش جهانی اون ها: ترکستان، مغولستان، افغانستان، شمال منچوری و چین تا تبته.

اغلب شب گرده و در گروه های کوچک یا جفت جفت دیده می شه ولی به تنهایی شکار می کنه؛ معمولا در لانه متروک جانورانی مثل گورکن ساکن می شه. بسیار چابک و بازیگوشه و می تونه از درختان بالا بره و در گذشته شکار اون با عقاب متداول بوده. بعضی نیز اون رو به عنوان حیوان خانگی نگهداری می کردن.

از جوندگان کوچک، خرگوش، خزندگان، پرندگان، قورباغه، ات و لاشه حیوانات تغذیه می کنه و معمولا پوست خارپشت هایی که توسط این حیوان شکار شدن در نزدیک لانه اش مشاهده می شه. به علت با ارزش بودن پوستش، شکارچیان با استفاده از وسیله نقلیه موتوری اون رو تعقیب و شکار می کنن و به همین علت تعداد این روباه ها به شدت کاهش یافته و خطر انقراض تهدیدشون می کنه

روباه شنی با نام علمی Vulpes rueppellii کوچک تر از روباه قرمز ولی با گوش های بزرگتر. رنگ پشت گوش ها برخلاف روباه قرمز، سیاه نیست و معمولا به رنگ پشت بدن یعنی زرد متمایل به نارنجیه. در دو طرف صورتش دو نوار قهوه ای متمایل به سیاه دیده می شه که از دو طرف چشم ها تا گوشه دهان امتداد داره؛ رنگ موهای دم زرد متمایل به قهوه ای و انتهای اون سفیده؛ در بین پنجه های دست و پا موهای بلندی وجود داره که مانع فرورفتن حیوان در شن می شه. زیستگاهش بیابان های سنگی و زمین های بایر، از استپ ها تا خارستان ها و بیشه زارهای پراکنده هست. در مناطق حاشیه کویر مرکزی، سیستان و بلوچستان، فارس، خوزستان، بندر عباس و جزیره قشم زندگی می کنه. در شمال افریقا، عربستان و افغانستان هم پراکندگی داره.

شب گرده و معمولا در روز دیده نمی شه و به صورت انفرادی یا در دسته های کوچک دیده می شه و از ات، داران کوچک، خزندگان، لاشه حیوانات و مواد گیاهی مثل برگ، دانه های آب دار و صیفی جات تغذیه میکنه (در منطقه رباط پشت بادام یزد تعدادی روباه شنی در حال خوردن هندوانه دیده شدن!). طول عمر در اسارت حدود ۵/۶ سال است.

به علت زندگی در مناطق بیابانی و دور از دسترس به نظر می رسه خطر چندانی نسل این حیوان رو تهدید نمیکنه؛ فقط در سال های ۱۳۵۹ و ۶۰ اکثر روباه های شنی پارک ملی کویر، به علت نامشخصی که احتمالا طعمه های مسموم کار گذاشته شده توسط دامداران برای کشتن گرگ ها بوده، نابود شدند